Zaterdag middag 22 -6-2019

Het is mogelijk mooi weer het komende weekend en de week erna nog beter, maar de eerlijkheid gebied dat de verwachting vaker hooggespannen zijn en ze dan toch niet uitkomen. Bijvoorbeeld de code oranje die deze afgelopen week weer eens werd gegeven.

Voorbereiding, zandzakken vullen 2 dagen en dan wachten tot de eerste druppels vallen om de zakken dan toch voor de deur te leggen. Altijd zo laat mogelijk in verband met het gevaar er overheen te strompelen. Nah , ja het heeft geregend, was ook een beetje heftig voor 5 minuten. Zandzakken zeik nat niet meer te tillen maar niet voor de deur gelegen. Allemaal wat overdreven gebracht. Tja verwachtingen.

Ik ben bijna een appje (van MTC) aan het typen over of er nog mensen een stukje willen rijden zaterdag of zondag en dan komt het bericht van Guus binnen. Volgers gezocht voor de zaterdagmiddag/ avond. Is toch meer voor Facebookers en Bloggers en Vloggers en dan dringt het tot me door “motorrijden”, leuk ik doe mee, want Guus heeft een beetje patent op leuke routes.

De volgers bestaan uit 5 motoren waarvan helaas wel 3 Honda’s plus die van Guus. In ieder geval niet te veel ( want dan duren de terras-stops te lang) en niet te weinig volgers. Om 16.00 worden we dan uitgezwaaid door de voorzitter van deze tourclub, Frans.

Het slingert door het Drentse land, binnendoor of achterlangs met een minimum aan dorpscentra en stoplichten rijdt Guus eigenlijk net te lang door, op het gevaar af van doorzitplekken en verkramping aan handen en benen. Als we dan eindelijk afstappen ontstaan er files notabene. Bij de toiletten dat dan weer wel. We zijn dan beland in het mooie Nieuw Leusen. Na een licht diner, nee zo donker was het niet, en de belofte van nog één stop in het vervolg stappen we weer op.

Het tweede gedeelte leek in veel opzichten op het eerste stuk qua route maar het is toch echt een ander stukje Drenthe en Overijssel. Na vele bochten en kilometers mochten we de beloofde stop maken in niemandsland, ergens tussen Hardenberg en de Witte Paal bij de Bootsman. Hier werd koffie en ijs genuttigd. Hier ondervonden we wat parkeerproblemen en niet omdat het afgeladen vol was. Maar Honda’s motoren schijnen complete autoplekken nodig te hebben om te parkeren.

Het pauze moment was nu wel goed gekozen. Het derde deel ging dus huiswaarts en ook aan dit stuk was nog veel leuks te beleven. Nog net niet duizelig uiteindelijk veilig in Exloo aangekomen, nadat we in etappes onderweg van volgers afscheid hadden genomen om hun eigen pad te volgen.

De hooggespannen verwachting was niet overtroffen maar wel waargemaakt. Het niveau van de route is genoeg om bijvoorbeeld een bruiloft voor over te slaan of hem op een later tijdstip nogmaals te rijden.

Een volger